Η καρδιά του άντρα είναι ατόφια. Θα σου δοθεί είτε ολόκληρη, είτε καθόλου.

Φύγε… Μην χτυπάς άδικα αυτή την πόρτα, δεν πρόκειται να ανοίξει. Δεν υπάρχει τίποτε για εσένα εκεί μέσα. Αυτή η καρδιά έκανε τον κύκλο της, έκλεισε. Γονάτισε, στάθηκε στα πόδια της και ξαναλύγισε. Είδε τον κόσμο από χαμηλά. Χάθηκε σε κενά βλέμματα και πνίγηκε σε ρηχές θάλασσες. Πλήρωσε τα λάθη της με αίμα, μάζεψε τα κομμάτια της ένα – ένα και τα είδε να σκορπίζονται και πάλι με την πρώτη ευκαιρία. Πίστεψε σε λόγια, αρκέστηκε σε υποσχέσεις και αφέθηκε δειλά – δειλά στην στιγμή βλέποντας τα σύννεφα και πάλι να μαζεύονται. Μύρισε την βροχή που ερχόταν κι έμεινε εκεί να την περιμένει. Μέθυσε με στίχους τραγουδιών, καυτηρίασε τις πληγές της με ποτό και παραδόθηκε στην ζάλη του χορού. Ξενύχτησε παρέα με τη μοναξιά και κάηκε από την απογοήτευση του ψυχρού πρωινού. Δεν έχει κάτι να σου δώσει, άδειασε. Σταμάτησε να νιώθει και ξέχασε να αγαπάει. Εισέπνευσε την θλίψη, παραδόθηκε στον πόνο και ένιωσε την εμπιστοσύνη της σε κάθε τι να κλονίζεται, να καταρρέει. Γεύτηκε τα λάθη της, τα λάτρεψε. Τα χάραξε επάνω της σαν παράσημα. Ενέδωσε σε πάθη, έπεσε σε φωτιές και έμεινε να μαντάρει αμυχές που έσταζαν αίμα. Δεν διατίθεται πια σε εφήμερες καταστάσεις. Δεν προσφέρεται για εποχιακές αγκαλιές και δεν χαρίζει άλλα της κομμάτια για να συμπληρώσει ξένες μοναξιές. Αν δεν έχεις σκοπό να μείνεις, αν δεν έχεις σκοπό να γίνεις ένα μαζί της και να την γιατρέψεις μην περιμένεις άδικα. Δεν θα σου ανοίξει. Αν δεν αντέχεις να αμφισβητηθείς, αν δεν μπορείς να παλέψεις για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη της, μην χάνεις τον χρόνο σου. Αν αποσκοπείς σε πρόσκαιρα παιχνίδια, αν προσπαθείς απλά να αποσπάσεις κομμάτια της για να θεραπεύσεις δικά σου, για να ζήσεις την στιγμή δεν θα σου χαριστεί. Μονάχα ατόφια προσφέρεται, ολάκερη ή καθόλου.

Του Παντελή Χατζηκυριάκου

Πηγή: wp.loveletters.gr