Πάμε… Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!
Δεν υπάρχουνε μάτια Δεν υπάρχουν πηγές δακρύων Μόνα διέξοδα πίσω απο πανύψηλους τοίχους! Προσπαθούμε γλιστράμε πέφτουμε ξανά όρθιοι τσακισμένοι, ξανά προσπαθούμε μα ο τοίχος δεν πέφτει! Εργάτες πουλιούνται κι αγοράζονται γεμάτες οι τσέπες τους κουδουνίζουν ασήμια, δουλεύουν γι αυτό! Ρίχνουν υποστηλώματα ο τοίχος να γίνει πιο γερός, πιο ψηλός! Χαμηλώνει ένα χελιδόνι, ανάσα λεύτερη, στα φτερά του ακουμπάμε και φεύγουμε…. Για την άλλη ζωή όπου δούλοι δεν υπάρχουν, ούτε στενά περιθώρια, μόνον το άπειρο και θάλασσα άηχη!
