Α ρε μάνα μεγαλώνω και τώρα σε καταλαβαίνω..
Αγαπητή μαμά,
Ήρθαν αυτές οι στιγμές όπου νιώθω πως μεγάλωσα και έχω μάθει τόσα πολλά στη ζωή. Είναι σημαντικό για μένα να μοιραστώ μαζί σου τις σκέψεις μου.
Σε αυτή τη φάση της ζωής μου, έχω ανακαλύψει πολλά πράγματα. Έμαθα πώς να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους με περισσότερη σοφία και ωριμότητα. Αντί να κρίνω από την αρχή, τώρα προτιμώ να δίνω σε όλους μια ευκαιρία να με διαπεράσουν με τις πράξεις τους. Δεν προσπαθώ πλέον να αλλάξω τους άλλους, αλλά τους αποδέχομαι όπως είναι.
Κάνω πλέον πιο προσεκτικές επιλογές για το ποιοι θα είναι δίπλα μου και ποιοι αξίζουν την προσοχή μου. Καταλαβαίνω ότι η ζωή είναι πολύτιμη για να χαρίζεται σε άσχημες σχέσεις. Και απολαμβάνω τη μοναχικότητά μου όταν τη χρειάζομαι.
Είναι επίσης σημαντικό για μένα να έχω προτεραιότητες. Δεν αγχώνομαι πλέον για τις ασήμαντες λεπτομέρειες και τις μικροαστικές συμπεριφορές. Βάζω την ουσία πάνω από την επιφάνεια και αγαπώ τους ανθρώπους για την αξία τους και όχι την εικόνα τους.
Παραμένω αυθεντικός σε ό,τι κάνω και προσπαθώ να ζω με αυθεντικότητα, αγάπη και ελευθερία. Τα πρόσωπα που επιλέγω να έχουν σημασία στη ζωή μου το κάνουν για τις σωστές, αληθινές αξίες και όχι για εξωτερικά κριτήρια.
Είναι αυτές οι στιγμές που νιώθω πως μεγάλωσα και που έμαθα να ζω τη ζωή με τον δικό μου, μοναδικό τρόπο. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τη σημασία αυτών των αλλαγών και πόσο ευτυχισμένος είμαι που μοιράζομαι αυτήν τη σοφία μαζί σου.
Α,ρε μαμά… Τώρα που σκέφτομαι να γίνω μαμά, αισθάνομαι όπως τότε, όταν με κοιτάζεις με τα μεγάλα σου μάτια γεμάτα θαυμασμό. Μου φαίνεσαι σαν ένας πραγματικός ήρωας, σαν ένας σούπερ-γονέας με μαγική κάπα, πάντα παρών ακόμα και πριν σε φωνάξω. Πώς θα ανταπεξέλθω σε αυτό το ρόλο; Υπάρχει κάποιο μαγικό φίλτρο που πίνουμε πριν αναλάβουμε όλα αυτά τα καθήκοντα; Είναι σαν να μπαίνεις σε μάχη, αφοσιωμένος, χωρίς πανοπλία, αλλά να βγαίνεις νικητής;
Στα μάτια μου, είσαι η Μία, η μοναδική. Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν άλλον να αντέχει τα καμώματά μου, να με αγαπά με τον ίδιο αγνό τρόπο, να με αγκαλιάζει όπως εσύ, και να νοιάζεται για μένα όπως εσύ έκανες, παρά τους τσακωμούς μας, τις κόντρες μας και τις φουρτούνες μας.
Γιατί, πρέπει να το παραδεχτώ, δεν ήμουν το πιο ήσυχο παιδί, αλλά εσύ ήσουν εκεί πάντα, αστάματη στη στήριξή σου. Και τώρα, που σκέφτομαι να γίνω μαμά, είμαι βέβαιη πως το πνεύμα σου, η αγάπη σου, και το αφοσιωμένο στήριγμά σου θα είναι πάντα εκεί, οδηγός μου και έμπνευσή μου.
Αγαπητή μαμά, είσαι το πρότυπό μου, και είμαι ευγνώμος για όλα όσα με έχεις διδάξει. Αν κάποια μέρα μπορώ να γίνω μόνο και μόνο το μισό από αυτό που είσαι εσύ, θα αισθανθώ πως κέρδισα τον κόσμο.
