Είπε στη μητέρα του ότι τον πείραζαν στο σχολείο για το πρόβλημα του. Εκείνη αποφάσισε να κάνει κάτι για αυτό
Μια φανταστική ιστορία με πολλά μηνύματα..
«Μπορώ να δω το μωρό μου;» ρώτησε τον γιατρό η ευτυχισμένη νέα μητέρα.
Πήρε το μωράκι κουλουριασμένο στην αγκαλιά της και τράβηξε λίγο το ύφασμα για να δει το προσωπάκι του. Έβγαλε ένα σιγανό επιφώνημα…
Ο γιατρός γύρισε γρήγορα το πρόσωπό του και κοίταξε έξω από το ψηλό παράθυρο του νοσοκομείου. Το μωρό είχε γεννηθεί χωρίς αυτιά.
Ο χρόνος απέδειξε ότι η ακοή του μωρού ήταν τέλεια. Μόνο η εμφάνισή του ήταν προβληματική.
Όταν γύρισε από το σχολείο μια μέρα, έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας του και έβαλε τα κλάματα.
«Ένα αγόρι, ένα μεγάλο αγόρι … μου είπε ότι μοιάζω με τέρας».
Μεγάλωσε, όμορφα μέσα στη δυστυχία του. Ήταν αγαπητός στους συμμαθητές του και καλός στο σχολείο. Είχε ταλέντο στη λογοτεχνία και στη μουσική. Θα μπορούσε να γίνει ακόμη και πρόεδρος της τάξης αν δεν ήταν τόσο διαφορετικός από τους άλλους.
«Μην βάζεις στόχους που ξέρεις ότι δεν θα τους πετύχεις ποτέ», του έλεγε επικριτικά η μητέρα του. Δεν τον πλήγωναν τα λόγια της. Ήξερε ότι ήταν βγαλμένα από την καρδιά της. Ήξερε ότι δεν ήθελε να τον δει πληγωμένο.
Κάποια μέρα ο πατέρας του αγοριού συνάντησε έναν γιατρό:
«Μπορεί να γίνει κάτι με το πρόβλημα του γιου μου»
«Πιστεύω ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει αρκεί να βρεθεί δότης να προσφέρει τα δικά του αυτιά», απάντησε ο γιατρός.
Η αναζήτηση ξεκίνησε για κάποιον που θα ήταν διατεθειμένος να κάνει μια τόσο μεγάλη θυσία για ένα νεαρό αγόρι. Δύο χρόνια πέρασαν.
Μια μέρα ο πατέρας μίλησε στον γιο του:
«Πάμε στο νοσοκομείο παιδί μου. Με τη μητέρα σου καταφέραμε και βρήκαμε επιτέλους κάποιον που δέχτηκε να σου χαρίσει τα αυτιά του. Αλλά είναι κάποιος που δεν θέλει να γίνει γνωστό το όνομά του ποτέ. Θέλει να το κρατήσει μυστικό».
Η εγχείρηση είχε απόλυτη επιτυχία και ο νεαρός είχε επιτέλους αυτό που πάντα ήθελε τόσο πολύ.
Τώρα πια τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει από την επιτυχία. Τέλειωσε το πανεπιστήμιο, βρήκε μαι καλή δουλειά και παντρεύτηκε μια όμορφη γυναίκα.
Κάποια μέρα συνάντησε τον πατέρα του και τον ρώτησε επίμονα:
«Πρέπει να μάθω επιτέλους. Ποιος έδωσε τόσα πολλά για μένα; Θέλω να τον βρω και να τον ευχαριστήσω για ότι έκανε για μένα».
«Δεν γίνεται να μάθεις» είπε ο πατέρας. «Έχουμε συμφωνήσει ότι δεν θα μάθεις ποτέ το όνομα του».
Τα χρόνια πέρασαν και η μάνα του αγοριού πέθανε. Στάθηκε απαρηγόρητος πάνω από το φέρετρο δίπλα στον πατέρα του.
Σιγά-σιγά, τρυφερά, ο πατέρας άπλωσε το χέρι και τράβηξε στο πλάι τα καστανοκόκκινα μαλλιά της μητέρας του αποκαλύπτοντας το μυστικό.
Η μητέρα του δεν είχε αυτιά.
«Η μητέρα σου μου είπε ότι ήταν χαρούμενη που δεν έκοψε ποτέ τα μαλλιά της», ψιθύρισε απαλά ο πατέρας. «Και έτσι δεν την είδες ποτέ λιγότερο όμορφη από ότι την ήξερες».
Η πραγματική ομορφιά δεν βρίσκεται στη εξωτερική εμφάνιση αλλά στην καρδιά, ο πραγματικός θησαυρός δεν έγκειται στο τι μπορεί να δει κανείς, αλλά σε αυτό που δεν μπορεί να δει.
