Δε μιλώ…
Όχι. Όχι… δεν θα μιλήσω! Κι όχι πως δεν έχω τι να πω, έχω πολλά να πω και να καταμαρτυρήσω κι έχω και τρόπο και λόγο και θέμα! Μα δεν μιλώ! Γιατί μιλάει η φωτιά σαν τη σβήσεις; Μιλούν τα φτερά όταν σου τα έχουν ψαλιδίσει; Μιλάνε τα μάτια δίχως δάκρυα; Ναι, ναι, μη με κοιτάς έτσι! Δεν καταλαβαίνω γιατί με κοιτάς έτσι και τι σου κάνει ξαφνικά τόση μεγάλη εντύπωση. Δεν έχεις δει ποτέ μάτια να μην στάζουν; Φτερά να μην πετούν και φωτιές να μην λαμπαδιάζουν; Σου κάνει προφανώς εντύπωση που τα βλέπεις μαζεμένα. Που τα βλέπεις όλα σε έναν άνθρωπο! Μη φανταστείς όμως, δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος που τα ‘χει όλα. Που έχει ολόκληρο το πακετάκι! Υπάρχουν πολλοί σαν κι εμένα. Πολλοί! Απλά δεν τους έχεις προσέξει ή ίσως και να τους πρόσεξες, άλλα είμαστε τόσοι πολλοί, που το μυαλό σου κατέγραψε απλά, τα αφύσικα σαν φυσικά! Ή πάλι… ίσως να μην είδες πότε σου αναμμένες φωτιές! Να μην νότισαν πότε τα βλέφαρά σου και να μην μαγεύτηκες ούτε μια φορά, από ολόλευκα φτερά σαν πετούν! Τι έγινε τώρα; Γιατί δεν μιλάς; Έχασες ξαφνικά τα λόγια σου; Γιατί δεν μιλάς; Θυμήθηκες την εικόνα που βλέπεις κάθε πρωί στον καθρέφτη σου και διαπίστωσες πόσο πολύ μου μοιάζεις; Α! Αυτό κι αν είναι τραγικό! Αν κατάλαβες κάτι τόσο μεγάλο από λέξεις που δεν είπα κι από δάκρυα που δεν νότισαν τα μάτια σου. Σκέψου λίγο πως θα νοιώσεις από τα πετάγματα που δεν έκανες ποτέ σου. Ή ίσως πάλι και να πετάς! Δεν ξέρω! Πετάς; Έχεις δοκιμάσει; Όχι! Όχι έτσι! Έτσι πετούν οι κότες! Αν είναι να πετάξει κανείς, αν είναι να πετάξεις έστω και μια φορά στη ζωή, αξίζει να πετάξεις με φτερά αητού! Αλλιώς άστο! Άστο, άστο σου λέω! Δεν αξίζει τον κόπο αλλιώς! Κοίτα, αν είναι, αν θες δηλαδή ξανανταμώνουμε όταν θα έχουμε φτερά! Ξανανταμώνουμε όταν στις κόγχες των ματιών μας θα έχουμε δάκρυα κι όταν στην καρδιά μας ξανανάψει εκείνη η φωτιά! Εκείνη η φωτιά που τη λένε… Έpωτα! Αγάπη! Επανάσταση! Εκείνη η φωτιά που σε κάνει να νοιώθεις ότι είσαι άνθρωπος, που γίνεται στάλες στα μάτια σου, φτερά στα βήματα σου! Εκείνη η φωτιά που σου δείχνει πολύ απλά ότι ζεις! Για αυτό σου λέω άσε… άστο για την ώρα… ξανανταμώνουμε μιαν άλλη φορά. Ξανανταμώνουμε όταν κι εγώ θα μιλώ! γράφει η Σοφία Ντούπη Πηγή:tovivlio.net
