Όταν είμαστε γυμνοί, είμαστε ίσοι…
Ντύσε το σώμα σου με ότι πιο ακριβοπληρωμένο υπάρχει. Ρούχα, κοσμήματα, αξεσουάρ. Έχε τα άπειρα σε ντουλάπες, μπιζουτιέρες, τσάντες και σκόρπια σε κομοδίνα και άσε το χρόνο και τον Έpωτα να σου διδάξουν πως: -Όταν είμαστε γυμνοί, είμαστε ίσοι, μωρό μου. Ντύσε και το χαρακτήρα σου με τις πιο ακριβοπληρωμένες «αλήθειες». Πείσε τον εαυτό σου πως τάχα υπάρχει λίγο σωστό μέσα στο λάθος που έκανες και τώρα μετανιώνεις και άσε τις νύχτες και τη ζωή-καθώς περνάνε-να σου διδάξουν πως: -Όταν είμαστε γυμνοί, είμαστε ίσοι,μωρό μου. Ντύσου με χαμόγελο. -Βαρύ ρούχο το χαμόγελο. Πολύ βαρύ.- Δεν αντέχεται το βάρος του κάθε μέρα,το ξέρω. Τα μισά χαμόγελα αστράφτουν τη μέρα, μα τη νύχτα αστράφτουν όλα. Ο άνθρωπος είναι πιο γυμνός από ποτέ, όταν βρίσκεται σε μοναξιάς κατάσταση. Κατά το σκοτάδι της μοναξιάς αστράφτουμε όλοι το ίδιο. Όλα τότε είναι ίσα. Όλα τα χρώματα μοιάζουν ίδια. Τι θλιβερό όμως: ν΄αστράφτουμε ξέχωρα-μόνος του ο καθένας. Τα λάθη του ο άνθρωπος τα κάνει γιατί σκέφτεται νύχτα κι αποφασίζει μέρα. Κρυφά απ΄τη μοναξιά σου θα σου πω να την εμπιστεύεσαι. Ελπίζω μια νύχτα, όλοι να καταλάβουμε πως εν τέλει: -Όταν είμαστε γυμνοί, είμαστε ίσοι, μωρό μου. Βαλάντης Γαούτσης Πηγή:mikreskathimerinesstories.wordpress.com
